Meer dan twee jaar geleden…. Wat? Dat ik mijn laatste verhaal postte op mijn eigen verhalenwebsite. Nogal plotseling was de koek op, had ik er geen zin meer in. Ik was zo veel met rode doorhalingen om mijn oren gegooid dat ik geen vertrouwen meer in mijn schrijfvermogens had. Mijn roman-in-wording stagneerde en mijn verhalensite droogde op. En toen stak de wind op vanuit een heel andere richting!
Stuiteren, ze wil de bal laten stuiteren, maar niets is zo onmogelijk als het stuiteren van een stuiterbal in zand. Carmen opent haar hand, staart naar het vallen van haar balletje, luistert naar de zachte plof. Wat haar bal mist aan stuiterkracht, maakt ze zelf goed. Ze heeft het gevoel dat elke vezel, elke bloeddruppel, elke cel in haar lichaam stuitert.
Klapperende vallen en fluitende gieken, voor de een een vakantiegevoel, voor de ander geluidsoverlast.